دعوا در زندگی مشترک ؛ از بی اثری تولد فرزند تا طبقه بندی 4 مدلی ازدواج
همسران جوانی که دچار اختلافات شدید هستند، معمولاً این جمله را از دیگران می شنوند: نگران نباش! کمی که گذشت، اوضاع بهتر می شود و اخلاق همسرت خوب خواهد شد. این پیش بینی ممکن است در مواردی درست از آب دربیاید ولی مبنای علمی ندارد.
سواد زندگی؛ سواد
عاطفی - برای چند لحظه به
زندگی مشترک خود فکر کنید! آخرین باری که با همسرتان مشاجره داشته اید، مربوط به
چه زمانی می شود؟ فواصل زمانی اختلاف نظرهای شدید و درگیری های معمول برای شما و
همسرتان چقدر است؟ تحقیقات جدید در این زمینه نشان داده اند که میزان مشاجره
میان همسران با گذشت زمان و حتی با محرک های به ظاهر مثبت مانند تولد فرزند نیز تغییر چندانی نخواهد کرد.
نگاهی علمی به روابط همسران
آمار و ارقام حاصل از مطالعه ای 20 ساله (سال 1980 الی 2000)
با بررسی مداوم روی 1000 زوج نشان داد: 16 درصد از زوجین اختلافات زناشویی محدودی
را گزارش کرده اند. 60 درصد نیز از نظر سطح مشاجره در زندگی مشترک به گروه
"میانه یا معتدل" تعلق دارند. این در حالی است که 22 درصد از همسران به
آرامش روانی مطلوب در حیات زناشویی خود دست نیافته اند.
به گفته Claire Kamp Dush، سرپرست پژوهش مذکور و
استادیار تکامل انسان/ دانش خانواده از دانشگاه
ایالتی اوهایو، اختلافات زناشویی با گذشت زمان چندان دستخوش تغییر و تحول
نخواهند شد.
وی ادامه می دهد: تنها کاهشی جزئی طی آخرین سال های مطالعه
در سطح مشاجرات زندگی مشترک در زوجین مورد بررسی، مشاهده شده است. این روند کاهشی
در خصوص همسرانی که در دوران جوانی مشکلات شدیدتری با یکدیگر داشتند، بیشتر بوده
است. با این حال همچنان نمی توان گفت که تغییرات قابل توجه بوده اند. یافته های کامل
این پژوهش در مجله مسائل خانواده
در دسترس هستند.
بر اساس نتایج به عمل آمده، Dush
هر یک از شرکت کنندگان را در یکی از سه گروه "ازدواج پر تنش، ازدواج معتدل و
ازدواج کم تنش" دسته بندی کرد.
آنهایی که در دسته ازدواج کم تنش جای گرفته بودند، رمز
موفقیت خود را مشارکت در امر تصمیم گیری با همسر اعلام کردند. Dush می گوید: شاید از خواندن این جمله
تعجب کرده باشید زیرا اغلب تصور می شود که تصمیم گیری به صورت مشترک با فردی دیگر،
خود زمینه را برای بروز اختلاف نظر بیشتر و مشکل آفرینی هموار می کند. اما مطالعات علمی نشان داده اند که بر عکس، همکاری میان زوجین در امر تصمیم گیری، آنها
را به یکدیگر نزدیک تر خواهد کرد.
همچنین بر اساس یافته های مطالعه، یکی دیگر از
فاکتورهایی که منتج به تضمین سلامت زندگی مشترک می شود، روحیه مثبت زوجین و خصیصه
رفتاری "آسان گیر" بودن آنها است. افرادی که سطوح کمتری از
استرس، اضطراب و منفی نگری را به رابطه خود راه می دهند، عملکرد به نسبت موفق تری
دارند.
دانشمندان و روانشناسان به منظور آن که بتوانند با شفافیت بیشتری
ارتباط بین خوشبختی کلی در زندگی زناشویی و اختلافات میان زوجین را تفسیر کنند، یک
سیستم طبقه بندی فراگیر را توسعه داده اند. بر اساس این سیستم هر ازدواجی در یکی
از چهار گروه زیر جای می گیرد:
- بی ثبات
- اعتدال گرا
- خصومت آمیز
- پرهیزگر
طی تمامی مراحل مطالعه نام برده، کمترین میزان تعارضات
زناشویی در گروه ازدواج های اعتدال گرا دیده شد. آنها به طرز شگفت انگیزی به حقوق
یکدیگر در امر تصمیم گیری و همکاری متقابل اعتقاد داشتند. به همین دلیل معمولا در
بدترین حالت، سطح اختلافات آنها میانه و سطح شادمانی و رضایت از رابطه بالا یا
معتدل بوده است. حدود 54 درصد از زوج هایی که در این پژوهش حضور داشتند، به گروه
اعتدال گرا تعلق گرفتند و آمار طلاق در آنها بسیار پایین بود.
6 درصد از سهم مطالعه نیز به گروه پرهیزگر اختصاص یافت که اغلب شامل ازدواج هایی با پس زمینه سنتی تر بود. در ازدواج های پرهیزگر، مرد فعالیت خاصی در امور مربوط به خانه ندارد و هر یک از زوجین با وجود اختلافات مختلف معتقد به زندگی زیر یک سقف هستند. این دسته از همسران حاضر در مطالعه، شدیدا به نقش های جنسیتی سنتی اعتقاد داشتند و تلاش می کردند به منظور حفظ زندگی مشترک خود تا جایی که ممکن است از درگیری پرهیز کنند.
در ادامه مشخص شد که 20 درصد از شرکت کنندگان بررسی شده به گروه ازدواج های بی ثبات تعلق دارند. گفتنی است که سطح شادمانی و رضایت از رابطه زناشویی و همچنین سطح تعارضات زندگی مشترک در این دسته، هر دو بالا یا میانه بوده است. در واقع در این گروه همان طور که از نامش پیداست، گاهی اوقات شاهد درگیری های شدید هستیم و در برخی از مواقع نیز زوجین از رابطه خود راضی هستند. بدین ترتیب یک وضعیت نسبتا با ثبات وجود ندارد و ادامه زندگی مشترک معمولا با مشکل مواجه می شود. مابقی نیز در گروه خصومت آمیز قرار داشتند که بیشترین میزان طلاق نیز مربوط به همین زوجین بود.
به عقیده Dush
هر چند که زوج ها در ازدواج های اعتدال گرا و پرهیزگر سطوح پایین تری از اختلاف را
تجربه می کنند، اما نوع اعتدال گرا سالم ترین حالتی است که می تواند برای یک زندگی
مشترک رخ دهد. زیرا فرار دائم از اظهار نظر به واسطه ترس از ایجاد تعارض، همسران
را در زمینه های دیگر نیز از هم دور خواهد کرد. اطلاعات تکمیلی این پژوهش توسط موسسه
علوم اجتماعی دانشگاه کرنل منتشر
شده است.
سه توصیه کاربردی
1 - همسران جوانی که دچار اختلافات شدید هستند، معمولاً این جمله را از دیگران می شنوند: نگران نباش! کمی که گذشت، اوضاع بهتر می شود و اخلاق همسرت خوب خواهد شد.
این پیش بینی ممکن است در مواردی درست از آب دربیاید ولی مبنای علمی قطعی ندارد. بنابراین، به امید واهی بهبود معجزه آسای امور نباشید و تصمیمات خود را بر مبنای واقعیت بگیرید.
2 - این که به زوج های دارای اختلافات شدید می گویند بچه بیاورید تا زندگی تان ثبات و صمیمیت پیدا کند نیز مبنای علمی ندارد. هرگز به امید بهبود روابط با همسر، فرزند نیاورید.
3 - با توجه به این 4 مدل ازدواج، بکوشید حدس بزنید زندگی مشترک شما در کدام طبقه می گنجد و بر اساس آن برای زندگی و آینده تان تصمیم بگیرید و در این میان از مشاوران خانواده نیز کمک بگیرید.
مطالعه درس های زیر را هم پیشنهاد می کنیم:
ارتباط کلامی بین زن و مرد و سوء تفاهمی که در همه تاریخ وجود داشته! (+چند نکته کاربردی برای آقایان و خانم ها)
«سوء تفاهم در گفت و گو» چگونه ایجاد می شود و برای اجتناب از آن چه کنیم؟
زندگی مشترک تان را با این مثلث بسنجید و تصمیم بگیرید
چگونه به همسرمان "تحسین نامه" بنویسیم؟
اتاق عشق؛ پایانی برای بسیاری از سوء تفاهم های همسران و افزایش روابط عاشقانه
مطالب پیشنهادی
ارسال دیدگاه
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۲
انتشار یافته: ۱
بی ثباتی رفتار همسر یکی از عوامل بسیار مهم در ایجاد استرس و اضطراب محسوب می شود. اگر همسرتان را دوست دارید. از بی ثباتی رفتارش دوری جویید چون که به هیچ وجه عقب نشینی نمی کنند حتی اگر حرفشان صحیح و یا منطقی نباشد باز هم بر عقیده خود پافشاری می کنند این در خصوص خانم های که حساس هستند و همه چیز به خود می گیرند بیشتر نمود و بارزتر است. نمی دونم درست اساسیا نه !! اگر همه چیز بر وقف رفتارشان باشد موجوداتی گاه دوست داشتنی و با وفا هستند و تحمل اینگونه همسران صبر وافری را می طلبد و باید از خیلی از مسایل شخصی که نیاز یک روش حلال است به مرز جنون می کشند و هر سازی که می زنی هم آوا نمی شوند. این همسران قهری زیادی را تجربه میکنند و برای بی توجهی به تو با خود و با بچه ها خلوت و هم صحبت و کلمات محبت آمیز بهشون میزنی و سعی در جلب توجه فرزندان حتی خرج های الکی می کنند و حذفی بهش میزنم که سرمایه تو اصولی خرج میگه مال منه و اختیارسو دارم و به تو مربوط نیست. گاهی برای چیزهای که ارزش گفتن ندارد نام و نشان می زاره و اصلا هم مراعات نمی کند و این کارش باعث شده احترام و وجیه که بیش بچه ها داشتم خراب کند و روی هر حرفی که به بچه میگم حرف شنوی ندارند و به اصطلاح هر کدام ساز خودشو می زنه و فکر می کنند کارشون درسته و این منو خیلی می رنجاند که گاه از بزرگ کردن بچه پشیمان می شوم. اما در مورد خودم سعی میکنم اعتدال گرا باشم ( چه در محل کارم و چه در خانه سعی در انجامش هستم) البته با این حال محبتم نسبت به بچه ها رو کم نکردم نکته گفتنی اینه اگر با هم در زمینه ای صحبت بکنیم سر انجامش به مشاجره منجرب می شود شروع مشاجره به بهانه نام بردن از پدر و مادر و ... است. هرگز راضی نیست برای ساعتی , شبی, نهاری پیششون بروم و یا خودش با من بیاد اگر سالی یکبار بیایید سر انجامش دعوا و صحبت های تحقیر آمیز چه تلفنی و یا زمانی که بر می گردم. با اینکه شوخم از اینکه مشاجره ای نشود صحبت نمی کنم از زمانی که از سر کار می آیم شاهد سه جمله حرف نمی زنیم. تحصیلات عالی هم دارد اگر حرف محبت آمیزی هم بهش بزنم میگه تودارد خواهی از من سو استفاده کنی همیشه تو لاک خودشه مسایل زناشویی ما هم ماشالله داره دو ماه تا سه ماه شاهد اتفاقی بیفتد من همیشه مقید و پابند مسایل زناشویی هستم و عقیده دارم تمایل عاطفی بویژه جنسی با برنامه قبلی می تواند رضایت بخشتر باشد همسرم نه مقید به اینه و نه برنامه برای این امر دارد.
ولی برای دوست داشتن, شاهد ساده انگارانه باشد علیرغم نیاز به این امر شرعی و قانونی من برای استرس های این زمینه به ورزش و. کارهای مثبت دیگری می پردازم. و لیکن منفعت انجام یک امر منفعت انجام کار دیگری را پوشش نمی دهد. هر چیز باید اعتدال داشته باشد.
از مطالبتان استفاده بردم مطالب ارایه شده ذره ای از زندگی منست.