زندگی در گذر است. شادی دیری نمی پاید، غم از راه می رسد، با کوله ای سنگین از درد، اما در گذار لحظات زندگی، آن هم خیلی نمی تواند جا خوش کند، سخت و سمج می گذرد و جا به لحظه گذرای دیگری می دهد. لحظات آکنده از اندوه، اما، به کندی و با رنج می گذرند و تا واقعیت حضور و گذارشان را نپذیریم، مهمان ما هستند.

در پس هر نگاهی احساسی نهفته است: نگاهی عاشقانه، نگاهی که از آن خشم می بارد؛ نگاهی سرد و بی تفاوت؛ نگاه عاقل اندر سفیه؛ نگاه ِ ... اما آیا برداشت ما از نگاه طرف مقابل مان صحیح است؟ اصلا از کجا می توان فهمید که این نگاه با زبان بی زبانی چه می گوید؟ نگاه دنیایی است پر رمز و راز که باید برای کشف اش اندکی وقت بگذاریم.

اکثر نوجوانان در این سن و سال فکر می کنند که والدین شان آنها را درک نمی کنند و خودشان این توانایی را دارند که زندگی شان را مدیریت کنند. بنابراین این مرحله یکی از سخت ترین مراحل برای والدین به جهت برقراری ارتباط و گفت و گو با فرزندان شان است؛ اما چنانچه والدین مهارت های ایجاد ارتباط با آنها را بیاموزند، گام بزرگی در جهت آسایش خود و تربیت فرزندان شان برداشته اند.

آیا تا به حال شده که در جمع شاد دوستان صمیمی یا خانواده تان باشید و خوش بگذرانید، ناگهان یکی بگوید: " خدا به خیر کنه؛ امروز خیلی خندیدیم، خداکنه اتفاق بدی برامون نیافته"! آیا خودتان تا حالا چنین حسی را تجربه کرده اید؟ اینکه مبادا زیاد بخندم و شاد باشم که تلافیش سرم در می آد؟!

در بخش اول این مطلب چنین طرح مساله کردیم که بسیاری همواره این دغدغه را دارند که آیا سوابق روابط عاطفی شان را با همسر خود در میان بگذارند یا نه بهتر است که این کار را نکنند، زیرا منجر به شک و سوء تفاهم می شود. در ادامه با ذکر فایده ها و دردسرهای این " درددل کردن در مورد گذشته" با نیت شفاف سازی، جلب اعتماد و صمیمیت؛ این شمایید که تصمیم می گیرید " اسرار هویدا کنید" یا اینکه نه، فقط "سکوت" کنید!

آیا شما از جمله کسانی هستید که معتقدند زوجین باید جیک و پیک روابط عاطفی گذشته شان را برای هم تعریف کنند تا صمیمیت بیشتری بین شان برقرار شود و سطح اعتمادشان به هم بالا برود، یا اینکه معتقدید که گذشته شما حریم امن خصوصی شماست و افشای آن بیشتر خسارت به بار می آورد تا اینکه منجر به تحکیم رابطه زناشویی شود؟

برخی از ما به رغم عمیق ترین زخم هایی که مثلا از خیانت یا تهمت خورده ایم، می بخشیم و فراموش می کنیم و برخی دیگرمان، به رغم اینکه می دانیم بخشش، سالم ترین اقدام برای رسیدن به آرامش است قادر به بخشیدن دیگران نیستیم. هر انسانی جهانی است متفاوت با توانایی ها و تجربیاتی منحصر به فرد؛ بخشیدن فرایندی است که زمان می بَرد و اصلاً کار ساده ای نیست!